رابطه بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان سینه تحت شیمی درمانی

زمینه: خودکارآمدی به عنوان عاملی مؤثر در رفتارهای بهداشتی، کنترل بیماری­ های مزمن و کیفیت ­زندگی در بیماران مبتلا به سرطان شناخته شده است. هدف: مطالعه به منظور تعیین رابطه بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان سینه تحت شیمی­ درمانی انجام شد. مواد ­و­ روش­ها: این پژوهش مقطعی در سال 1394 بر روی 100 نفر از زنان مبتلا به سرطان سینه مراجعه ­کننده به بیمارستان سیدالشهدای اصفهان انجام شد که با نمونه­ گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش ­نامه­ های استاندارد خودکارآمدی شرر و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (whoqol-bref) بود. داده ­ها با استفاده از آنالیز واریانس یک­ طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته­ ها: میانگین سن بیماران 93/11±25/48 سال بود. میانگین نمره خودکارآمدی 11±78/55 و کیفیت زندگی 28/15±91/75 و هر دو در سطح متوسط بودند. بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی همبستگی معنی ­دار مثبت وجود داشت. بین خودکارآمدی و حیطه­ های کیفیت زندگی شامل سلامت جسمانی، سلامت روانی، روابط اجتماعی و رضایت از محیط ارتباط معنی ­دار آماری وجود داشت. نتیجه­ گیری: با توجه به یافته­ ها، به نظر می­ رسد جهت بالا بردن خودکارآمدی و به ­دنبال آن کیفیت زندگی این بیماران، اقدام­ هایی نظیر برگزاری کارگاه­های آموزشی برای بیماران، حضور روان­شناس در بخش شیمی ­درمانی و ایجاد تسهیلات درمانی می­ تواند مؤثر باشد.